مناسبت های ملی مذهبی

چرا نمازها وروزه هایمان مارا بالا نمی برد و به کمال نمی رساند.

چرا کلاس های اخلاق که هر هفته توسط استاد اخلاق در جمع طلاب برگزار می شود، باعث رشد عده ای از طلاب نمی گردد.

اگر طلبه از شب تا صبح نماز بخواند ولی حسود، متکبر باشد، فایده ندارد. وقتی که سواد دارد ولی حاضر نیست به دوستش یاد بدهد.

تا زمانی که طلبه ناسپاس است، از مدیر و استادی که سال‌های متمادی برایش زحمت کشیده اند علاوه بر اینکه تشکر نمی کند، توهین هم می کند؛ این طلبه به جایی نمی رسد.

حاج ملا مهدی در جامع السعاده سخن طلایی دارد. می فرماید: ان الاخلاق المذمومه فی القلب هی مغارس المعاصی، اخلاق ناپسند در باطن هر کسی باشد، مزرعه یک سری معصیت است اگر متکبر باشد صد تا گناه دیگر هم می کند.

اگر بخیل باشد، هزار تا گناه دیگر می‌کند. هر کدام از این اخلاق ناپسند یک مرزعه است. فمن لم یطهر قلبه منها لم تتم له طاعات الظاهره کسی باطن خود را از گناهان پاکیزه نکند، عبادت‌های ظاهری او هم به درد نمی خورد. البته نه اینکه اسم این طلبه را در گروه بی نمازها بنویسند، نه اینکه او را در بی روزه ها بنویسند، اما دیگر اثرات الصلوه معراج المومن مهمل می شود.

باید باطن را پاکیزه کند تا الصلوه معراج المومن معنا بدهد. می گوید باطنت را که پاک نکنی، این اعمال، تو را به جایی نمی رساند. برای همین است که درجا می زنیم، نمازش را می خواند روزه اش را می گیرد. اما مواظب زبانش نیست.

 طلبه‌ای تا از یک درس نمره اش کم می شود،با استاد قهر می کند، و پشت سر او بدگویی می کند.

حالا این طلبه به جایگاه تدریس هم می رسد، اگر مدیر او را به عنوان معاون انتخاب نکند، دیگر به صورت مدیر نگاه نمی کند، حتی نمی تواند به او سلام بگوید؛ به جایی می رسد که به مدیر تهمت می زند.

اگر معاون بوده است، به او تذکری داده می شود، فتنه ای را سامان می دهد؛ که باید خدا کمک کند تا فتنه خاموش شود.

پس نماز و روزه در گروی پاک سازی باطن از گناهان است، وگرنه اعمال ظاهری باعث پرواز نمی شود؛ بنابراین

چنین طلبه‌ای هرگز به ثبات اخلاقی نمی رسد!

به قلم سیده نرجس خاتون محمدی زید عزها

  ]چهاردهم بهمن روز فناوري فضايي گرامی باد.

چهل سال پیش…

در بدو ورود به پاریس، نمایندگان کاخ الیزه با امام ملاقات کرده و پیام رسمی دولت را مبنی بر ممانعت از هرگونه فعالیت سیاسی ابلاغ کردند. امام در پاسخ با قاطعیت فرمودند که این گونه محدودیت ها خلاف ادعای دموکراسی است: «ما فکر می‌کردیم که اینجا مثل عراق نیست. من هر کجا بروم حرفم را می‌زنم. من از فرودگاهی به فرودگاه دیگر و از شهری به شهر دیگر سفر می‌کنم تا به دنیا اعلام کنم که تمام ظالمان دنیا دستشان را در دست یکدیگر گذاشته‌اند تا مردم جهان صدای ما مظلومان را نشنوند. ولی من صدای مردم دلیر ایران را به دنیا خواهم رساند. من به دنیا خواهم گفت که در ایران چه می‌گذرد».

انقلاب اسلامی ایران، متولد لحظه‌ها است. بازخوانی این لحظه‌ها می‌تواند، در تحلیل چرایی و چگونگی انقلاب بسیار موثر باشد.

در 13 بهمن 1357 چه گذشت؟
از بامداد و اولین ساعات آزادی عبور و مرور، هزاران هزار زن و مرد به سوی مدرسه علوی رفتند تا رهبر از تبعید برگشته و پیروز خود را ملاقات کنند.

آن‌ها مشتاقانه منتظر لحظه ای بودند که او را ایستاده پشت پنجره‌ای ببینند که برایشان دست تکان می‌داد و دیوار کوچه پشت مجلس، پر بود از جمله‌ها و پلاکاردهایی نظیر «زیارت قبول» و «بایک بار زیارت امام این توفیق را به دیگران هم بدهید».

حیاط مدرسه هر دم از جمعیت پر و خالی میشد و این موج، لحظه ای از حرکت باز نمی‌ایستاد. در حالی که همه چشم و گوش به مدرسه علوی داشتند، بختیار هنوز هم سرگرم مصاحبه‌هایش بود.

او درباره‌ تشکیل دولت موقت توسط امام گفت: «اگر او می‌خواهد چنین دولتی در شهر مقدس قم تشکیل دهد اجازه خواهم داد. این جذاب خواهد بود ما واتیکان کوچک خود را خواهیم داشت، اما به طور جدی می‌گویم به آیت الله خمینی(ره) اجازه تشکیل یک دولت واقعی را نخواهم داد. او نیز ایراد می‌داند.»

تظاهرات و درگیری همچنان در شهرهای کشور ادامه داشت. شهرهای سمنان و تربت جام در این روز عزادار شهیدان خود بودند.

از تهدیدات ارتش تا اعلام وفاداری جبهه ملی به امام خمینی

پس از ورود امام خمینی به میهن اقشار مختلف مردم به دیدار ایشان می‌رفتند. نخستین گروهی که به دیدار امام رفتند روحانیون بودند. امام خمینی در جمع روحانیون به بیان مفاسد رژیم شاه پرداخت و از مسئولان آن خواست تا کنار بروند.

در این دیدار که در مدرسه علوی تهران انجام شد، ایشان ضمن اشاره به بی قانونی های دولت، فرمودند: اینهمه جمعیت که به خیابان می‌آیند مردم نیستند و با شناسنامه جعلی وارد شده اند؟! ایشان در قسمتی از این بیانات افزودند: رژیم سلطنتی از اول خلاف عقل بود.

امام خمینی در مدرسه علوی تهران و در جمع کارکنان و نویسندگان روزنامه اطلاعات به تشریح وظیفه مهم مطبوعات و اهل قلم پرداختند، ایشان فرمود: اهل قلم وظیفه خطیری دارند و باید هوشیار و مراقب باشند چرا که یک کلمه به صورت مکتوب گاه می تواند زیانبخش باشد.

به روایت تصویر
امام خمینی و نزدیکانش در مدرسه دخترانه رفاه در جنوب تهران نقل مکان کرده‌اند. نیم ساعت به نیم ساعت، نگهبان‌ها در را باز می‌کنند و چند هزار نفر زن و مرد وارد حیاط می‌شوند.

  13 بهمن ماه سالروز اقامت امام خميني(ره) در مدرسه علوي(1357ش)است.یاد و نامشان گرامی باد.