دليل ديگر، پيشگامي روحانيون و مذهبي ها در انقلاب اسلامي بود. خط مقدم انقلاب اسلامي را چهره هايي اسلامي و مذهبي پوشانده بود؛ شهيد بهشتي و شهيد مطهري و آیت الله طالقاني، آیت الله خامنه اي، منتظري و هاشمي و بازرگان و… .

دليل سوم، وجود رهبري اسلامي آن بود؛ رهبري نهضت امام خميني، فردی روحاني و مرجع تقليد و مبلغ اسلامي بود. امام از زاويه جديدي به اسلام نگاه می کرد و اسلام سياسي را در كنار اسلام فردي نظريه پردازي كرده بود. نظريه ولايت فقيه، نشان مي داد كه دين مي تواند در كنار دموكراسي وارد اداره حكومت شود، ولي برخي از اين عوامل هم تقريبا در نهضت مشروطه و حتي ملي شدن نفت و پانزده خرداد وجود دارد، حال آنکه به آنها انقلاب اسلامي گفته نشد.

مهمترين عامل كه به انقلاب ما اسلامي گفتند، اين بود كه از شعار گرفته تا رهبري و تا مقصد و هدف و ارزش هاي آن همه اسلامي بود، انديشه حاكم بر آن اسلامي بود. نظام سياسي كه مردم خواستند جمهوري اسلامي بود. خيلي ها تلاش كردند ماهيت و حقيقت انقلاب را غير اسلامي كنند، ولی نتوانستند. از طرف ديگر، فلسفه وجودي انقلاب اسلامي بر دو پايه و ركن اساسي كه خدا و مردم بود، استوار شده بود؛ اين همان دو پايه اي است كه در اسلام هم هست.